Raptularz podróżny Juliusza Słowackiego odnaleziony przed kilkoma laty w Moskwie przez dra hab. H. Głębockiego (rękopis przed r. 1939 znajdował się w zbiorach Biblioteki Krasińskich w Warszawie, nr inw. 5217) jest źródłem historycznym i kulturowym o bezcennej wartości: zawiera rękopisy i rysunki poety związane z jego podróżą na Wschód.

W całości nie był dotąd wydany i opracowany, zaś większość pomieszczonych w nim rysunków jest znana tylko ze wzmianek poprzednich edytorów. Od roku 1945 uważano, że spłonął w czasie II wojny światowej. Odkrycie autografu jest wydarzeniem o wielkiej wadze dla polskiego dziedzictwa narodowego i ma ogromne – stricte naukowe – znaczenie dla badań nad twórczością poety. Dzisiejsza wiedza historycznoliteracka oraz edytorsko-tekstologiczna pozwala na opracowanie rękopisów i rysunków zawartych w albumie w sposób w pełni naukowy.

Celem edycji jest naukowe zbadanie dokumentu i wykorzystanie go w sposób interdyscyplinarny jako źródła historycznoliterackiego, historycznego oraz edytorsko-tekstologicznego, a także biograficznego. Odnalezienie i i edycja rękopisu stworzyła także możliwość nowego opisania podróży Słowackiego do Grecji i na Bliski Wschód w kontekstach politycznych, artystycznych, egzystencjalnych i obyczajowych, a także zweryfikowania odczytań tekstów, których autografy znajdują się w raptularzu.

Efektem prac zespołu pod kierunkiem prof. dr hab. Marii Kalinowskiej jest trzytomowa edycja, opracowanie tekstologiczne odnalezionego rękopisu (wraz z pełnym aparatem krytycznym, komentarzami rzeczowymi oraz opracowaniem interpretacyjnym, w tym odtworzeniem dziejów notatnika).

Wydawca: Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Warszawa, Wydział „Artes Liberales” UW